ตู้เจียงเอี้ยน

หรือระบบชลประทานตูเจียง คือสุดยอดวิศวกรรมสถานอายุ 2,000 กว่าปี ได้รับการยกย่องเป็นมรดกโลกประเภทมรดกวัฒนธรรม ในปี พ.ศ. 2543 นอกจากนี้ ยังได้รับการประกาศให้เป็นพื้นที่คุ้มครองตามลําดับความสําคัญของรัฐ เป็นหนึ่งในพื้นที่ทิวทัศน์แห่งชาติและโบราณสถานชุดแรกตูเจียงเยี่ยนสร้างขึ้นเพื่อแก้ปัญหานํ้าบริเวณที่ราบลุ่มแม่นํ้าหมินเจียง ต้นนํ้าเป็นภูเขาและที่ราบสูงนํ้าไหลแรงทั้งมีโคลนทรายมากโคลนตะกอนทรายทับถมจนร่องนํ้าตื้น ทางตะวันออกมีภูเขายู่เหล่ยขวางอยู่นํ้าไหลไม่สะดวกพื้นที่แห้งแล้งกันดาร ทางตะวันตกเผชิญกับปัญหานํ้าท่วมประจํา หลี่ปิงขุนนางแคว้นฉินยุคจ้านกว๋อ(ประมาณ พ.ศ. 287)ที่ได้รับแต่งตั้งไปเป็นข้าหลวงเมืองสู่อัน(มณฑลเสฉวนในอดีต) แก้ปัญหาทั้งหมดนี้ด้วยการสร้างตูเจียงเยี่ยน ซึ่งประกอบด้วย 3 งานสําคัญ 1. เจาะภูเขา ขยายคูคลอง –เจาะภูเขายู่เหล่ย เกิดเป็นร่องนํ้าขนาดใหญ่เรียกว่า "ปากแจกันวิเศษ" 2. สร้างเขื่อน–เขื่อนนี้ทําหน้าที่แบ่งแม่นํ้าหมินเจียงเป็นแม่นํ้าในและแม่นํ้านอก, บังคับทิศทางนํ้า และควบคุมระดับนํ้าเขื่อนนี้ที่สร้างเป็นเกาะกลางแม่นํ้า (ส่วนใหญที่ทํามักเป็นเขื่อนขวางแม่นํ้า) เรียกว่า "เขื่อนปากปลา" 3.ฝายนํ้าล้น–ฝายช่วยเสริมการทํางานของเขื่อนปากปลาโดยควบคุมระดับนํ้าในแม่นํ้าและระบายโคลนทรายไปสู่แม่นํ้านอกเรียกว่า "ฝายทรายบิน"